On napisał hit
"You're my heart, you're my soul":
Dieter, blondyn z Modern Talking

Opisy zdjęć z lewej, od góry:
1. Modern Talking: Dieter Bohlen (z lewej) i Bernd alias Thomas Anders.
2. Do swojej pasji do aut ma pecha: odwiózł już 20 na złom. Ostatnio siedział w oryginalnym Lotusie Jamesa Bonda.
Poniżej: kocur "Umberto" powinien wyglądać jak Umberto Tozzi.
3. Redaktorka Bravo Inge Czygan odwiedziła Dietera w domu i wypytała go o jego hobby.
Przy okazji zdradził, że jest leworęczny i dlatego jest niebezpiecznym przeciwnikiem w swoim ukochanym sporcie tenisie.
Do pisania jednak potrzebuje prawej ręki.
4. Od roku Dieter (31) jest żonaty z Eriką (30) . Oboje poznali się 10 lat temu na dyskotece w Göttingen, gdzie Dieter studiował.
Erika, która często jeździ razem na występy Dietera, pracuje jako dekoratorka w domu towarowym i obecnie oczekuje ich pierwszego dziecka.
5. Dieter jest kompozytorem wielozadaniowym, spod którego pióra wyszło wiele przebojów, jak Bernda Clüversa "Mając siedemnaście". Jednak nie zawsze tak było. Najpierw po 200 własnych kompozycjach, których nikt nie chciał, otrzymał Dieter posadę producenta dzięki swojemu uporowi.
6. Dwie złote płyty Dieter otrzymał jako kompozytor, jeden za "Uczucia są wolne" Rolanda Keisera oraz za "Happy Guitar Dancing" (szczęśliwy taniec przy gitarze) Ricky'ego Kinga. Osobiście stawia, jego profil muzyczny, bardziej na fajne, angielskie piosenki.
7. Rozpoznajecie go? Typ po lewej to Dieter w 1977 w Göttingen, gdzie razem z Holgerem (po prawej) nagrał w duecie "Monza" swoją pierwszą płytę: Heiße Nacht in der City (gorąca noc w mieście). Ale ani ta piosenka, ani żadna inna formacja, ani weekendowa muzyka taneczna nie były tak morderczo popularne. Przeciwnie Dieter komponował i ulepszał nieustraszony dalej. Dieter: "Bernda Clüversa "
"Mając siedemnaście" moglibyśmy nagrać, ale to było zbyt głupie. Na szczęście poczekaliśmy aż mnie naszedł "straszny" hit "You're my heart, you're my soul".
W następnym Bravo: Thomas Anders prywatnie.

Tłumaczyła Małgorzata Tylińska-Góral

Bravo Talkshow
Gwiazdy w cztery oczy Dieter Bohlen:
"W szkole byłem bohaterem dziewcząt"

Bravo: Jak wpadłeś na piosenkę: "You're my Heart, You're my Soul" ?
Dieter: To był ostani rok na Majorce, mojej ukochanej wyspie, gdzie chcę wrócić w tym roku.
Jest rzeczywiście szalona, ma wspaniałe dyskoteki, cudowne widoki i jest naprawdę tania. Zazwyczaj wypożyczam tam motocykl.
Bravo: Chcesz się tam przeprowadzić?
Dieter: Nie, za bardzo kocham Hamburg, mój dom nad Alster. Gdyby była ciągle piękna pogoda, jako kompozytor mógłbym się
spakować. Jak jest słońce, nie mogę pracować. Muszę wyjść na dwór, wskoczyć do mojego cabrio i nad Bałtyk.
Bravo: A więc jesteś w gorącej wodzie kąpany?
Dieter: I to jak! Jeżdżę autem niestety trochę beztrosko. No i przez to jestem dość często wyrzucany przez ubezpieczenia.
Rozbiłem już 20 aut, zawsze do kasacji, ale mnie się nigdy nic nie stało. Na początku było Mini, które przygniotłem w trójkę,
jeden za drugim przed jakąś Hondą.
Bravo: Jaki był twój największy błąd, jaki kiedykolwiek pełniłeś?
Dieter: Taki, że kupiłem oryginalnego Lotusa James'a Bonda. Naprawy kosztowały mnie 200.000 marek.
Ale chciałem mieć auto jedyne w swoim rodzaju. Niemieckie wszystkie wyglądają tak samo.
Bravo: Czy jest coś, czego się boisz?
Dieter: Wcześniej bałem się śmierci i wojny oraz tego, że nie będę miał co jeść. Gdybym musiał sprzedać mój dom,
to by było straszne. Potrzebuję domu.
Bravo: Gdzie poznałeś swoją żonę Erikę?
Dieter: 10 lat temu na dyskotece w Göttingen, gdzie studiowałem, na dyskotece. Było zero dziewcząt przy barze,
żadnych brunetek, które by mi się podobały; i tam w narożniku stała ona. Ale następnego dnia zakończyliśmy to po raz pierwszy,
ponieważ zasadniczo do siebie nie pasowaliśmy. To mnie irytowało. Wracałem tam raz po raz, ale ona pierwsze 68 razy zrywała ze mną. Kiedy pojawiła się inna kobieta, wróciła. Zeszliśmy się i jesteśmy razem.
Bravo: Ale pobraliście się dużo później?
Dieter: Tak, 11.11.83 r. o godzinie 11.11. To było tu w Hamburgu. Obiecałem jej w Göttingen, że gdy pojadę do Hamburga,
zabiorę ją ze sobą. Tak też zrobiłem. Rodzice Eriki zawsze naciskali, że powinniśmy się pobrać,
i ona dwa lata się denerwowała - to było aż zbyt wiele na moje nerwy.
Bravo: To znaczy, że nie chciałeś się żenić?
Dieter: Oczywiście, że chciałem by była moją żoną. To że ona mnie trzyma, jest najważniejsze, i jej wsparcie, którego potrzebuję.
Pomimo, że nie byłem bezwarunkowo  za małżeństwem. Kiedy jest dziecko, to jest ok. Ale poza tym?
Człowiek, chce gwarancji trwałego uczucia: W każdym razie mogę sobie na wszystko pozwolić.
Przecież nie pozwoliłbym sobie na wiele kobiet. To byłby początek końca.
Bravo: Jak sobie radzisz z wiernością?
Dieter: Naprawdę nie chciałbym zranić żadnego człowieka na świecie. To by i mnie zraniło. Ale jakoś tak wychodzi.
Właściwie to w ogóle nie nadaję się na relacje dwuosobowe, ponieważ nieustannie napędzam się na starcie.
Wiecznie muszę się oddalać i poznawać nowych ludzi. Żadnych kliknięć, nie o to mi chodzi. Zawsze byłem samotnikiem.
Bravo: Długa była historia pierwszej miłości?
Dieter: Byłem największym bohaterem dziewcząt w mieście, w Oldenburgu, gdzie moi rodzice mają firmę budowlaną.
W szkole zaczęło się od kilku kobiet, które wszystkie  chciały być ze mną, a nie potrafiłem wtedy powiedzieć nie.
Mając czternaście lat co noc uciekałem i błąkałem się po dyskotekach. Aż do piątej rano.
Bravo: Twoi rodzice rzeczywiście niczego nie zauważyli?
Dieter: Jasne, że tak, zabrali mi mój motorower, gdy miałem piętnaście lat. Ale to nie pomogło. Ani szlaban domowy.
Uciekałem wtedy przez okno.
Bravo: Zasadniczo dziewczyny - nieważne jak wyglądały?
Dieter: No przecież musiały dobrze wyglądać. Jestem bezpośrednim typem i idę wprost, najczęściej po linii komplementów:
"Ale dobrze wyglądasz" czy tym podobne. Wtedy to działa. Wcześniej podobał mi się typ jak Maria Schneider w
"Ostatnim Tangu w Paryżu".
Bravo: Wolno było tobie przyprowadzać swoje przyjaciółki do domu?
Dieter: Jasne, od czternastego roku życia. Nie pozwoliłem, żeby moi rodzice mnie do tego namawiali.
Wtedy miałem do swojej dyspozycji dwa pokoje. Stres z moim ojcem był głównie przeciwko mojej muzyce.
Przez to, że uczyłem się wszystkich instrumentów sam, szkoła mnie rozpraszała. Pierwsze trzy, cztery gitary rozbił w gniewie mój ojciec. Bravo: Zgadza się, że rok szkolny spędzałeś w internacie?
Dieter: Tak, w pobliżu Osnabrücku. Szkoły nie chcę pamiętać, ponieważ tak strasznie wypadłem. Ale naprawdę było źle.
Nie poleciłbym nikomu wysyłać swoje dziecko do internatu. Szybko uruchamiają się zaburzenia behawioralne, a kto jeszcze ich nie ma, będzie miał zagwarantowane. Masakra robi źle. Na sześcioro ludzi mieliśmy jednego wychowawcę, który pilnował nas od rana
do wieczora. Czy dobrze jesz, czy dobrze się zachowujesz, czy odrabiasz swoje prace domowe - wszystko pod nadzorem.
Poza tym mieszkanie w dwóch w jednym pokoju i to w końcu sprawiło, że byłem definitywnie gotowy.
Bravo: Czy twój studencki czas był równie dziki?
Dieter: Gdy pierwszego dnia w Göttingen spojrzałem na siebie, poczułem się jak w niebie. W Oldenburgu znałem każdą dziewczynę
i wszystkie dziewczyny znały mnie. Poza tym moi rodzice mieli duży dom. W Göttingen nagle nie znałem żadnej, więc stałem się
zupełnie nieostrożny. I jeszcze kawalerka za czynsz 90 marek, to był totalny horror! W końcu zadzwoniłem do mojego ojca,
aby po mnie przyjechał. To też zrobił i natychmiast wróciłem do Oldenburga, umówiłem się z jedną kobietą i zapytałem, czy nie przeprowadzi się ze mną do Göttingen. Tak zrobiła. Nazywała się Annagret i pracowała w banku. Ale zaczęła z gadać o małżeństwie
i to było dla mnie za ciężkie.
Bravo: Jakiego typu dziewcząt nie możesz znieść?
Dieter: Dziewcząt, które dołują mnie psychicznie. Sam mam tendencje do depresji i potrzebuję kogoś, kto mnie natchnie odwagą. Najbardziej pożądana jest kobieta, gdy mówi: "Chodź, nie jest wcale tak źle. To już za nami."
Bravo: Jaka jest twoja najgorsza cecha?
Dieter: Jestem zbyt ambitny, nigdy się nie oszczędzam. Czasami jestem zmienny i potrafię być bardzo kapryśny.
Bravo: Prywatnie jaka muzyka cię interesuje?
Dieter: Przez moją pracę producenta oczywiście każda, która jest na topie, o której informują najnowsze statystyki.
Lubię kawałki, które naprawdę się powalają, np. "One night in Bangkok" (Jedna noc w Bangkoku) Phila Collinsa.
Bravo: Czy istnieje osoba, którą chciałbyś poznać?
Dieter: Paul McCartney, najwspanialszy kompozytor wszechczasów. Towarzyszy mi od mojego dziesiątego roku życia.
Wtedy grałem jego piosenki, a on pisał wciąż same super hity.
Bravo: W twojej pracy producenta robisz z uzdolnionych piosenkarzy gwiazdy przebojów. Jak musi się młody talent z tobą skontaktować, aby zostać odkrytym?
Dieter: Poznaję wielu ludzi, którzy chcą zostać producentami lub piosenkarzami. Ale gdy wtedy pytam ich: co w tym kierunku zrobiłeś? Zazwyczaj nic. Zazwyczaj mają tylko takie życzenie, by być sławnym, ale aby to życzenie wypełnić, ani nic jeszcze w tym kierunku nie zrobili, ani się nie kształcili. Każdy uważa, że producent płytowy czy piosenkarz, to jest coś zarąbistego, ale to że człowiek długie lata
musi uczyć się instrumentów, o tym nikt nie myśli.
Bravo: Z tobą też było tak na początku?
Dieter: Jasne, zaczynałem pisać piosenki przecież mając trzynaście lat. Przy okazji wkurzałem się bez przerwy, dlaczego inni ludzie piszą takie wspaniałe tytułu, a mi wpadają takie głupie. Jeden mój przyjaciel, dla przykładu, mieszka na małej wsi, gra na gitarze i śpiewa do tego. Jego przyjaciele, oczywiście wszyscy: człowieku, jesteś  dokładnie tak wspaniały jak wielkie gwiazdy. Tylko, że to jest błąd. Ponieważ tylko w tej wsi jest uważany za wielkiego, dopóki w końcu nie uwierzy w siebie, że byłby taki super gdziekolwiek, to mu nie pomoże.
Musi rzeczywiście pojechać do dużego miasta i postawić sobie wyzwanie odpowiednio rzeczywistych rozmiarów. Gdy przyjechałem do Hamburga i usłyszałem demo Drafi Deutscher, naprawdę się z tym zaznajomiłem. Myślałem, nigdy ci się nie uda, ponieważ to było bardzo dobre i było tak desperackie. Pierwsze sto razy gdy przychodziłem do studia, rzeczywiście wychodził z tego gnój. Ale dalej ćwiczyłem, porównywałem moje kawałki z top piosenkami i stawałem się lepszy. A i optyka musi się zgadzać. To znaczy, że musi mieć określoną, osobistą charyzmę. Najważniejsze naturalnie jest to, że on czy ona rzeczywiście potrafi śpiewać. To oznacza nie tylko, trafić na poprawne tony, ale i odpowiednio musi je zinterpretować. Osobowość to jedyne, czego chce publiczność. Gdy ktoś uważa, że potrafi to wszystko,
temu chętnie dam szansę. 

Opis zdjęć:
Środkowe: Dieter Bohlen (po lewej) jest twórcą Modern Talking. Odkrył Thomasa Andersa jako piosenkarza i napisał hit
"You're my Heart". Również piosenki na longplayu "Pierwszy album" są jego.
Z lewej: Dieter Bohlen w rozmowie z redaktorką Bravo - Inge Czygan.

Tłumaczyła Małgorzata Tylińska-Góral

Dieter został ojcem:
Dziecko dla Modern Talking.